43322
Availability:
Wypożyczalnia Główna
There are copies available to loan: sygn. C 11461 AP (1 egz.)
Notes:
Bibliography, etc. note
Bibliografia na stronach 237-239. Indeks.
Summary, etc.
Streszczenie: Życie artystyczne Romana Kramsztyka w warszawskim getcie było wypełnione mnogością tworzonych przez niego rysunków. Przed wojną zasłynął maestrią swojej techniki rysunkowej. Używał sangwinowych kredek – także w getcie. Można śmiało powiedzieć, że rysunki Romana Kramsztyka wykonane w getcie warszawskim są głównymi bohaterami tej książki. Autor omawia warunki, w jakich Kramsztyk mieszkał i rysował. Odpowiada na wiele pytań. Kogo i co rysował? Kim byli pozujący? Jaką techniką i na czym rysował? Analizuje emocje artysty wobec swojej pracy i modeli, liczbę rysunków, które wykonał, oraz ich tytuły, Wreszcie – co się z nimi stało w dniu jego śmierci? Ile rysunków się uratowało z pożogi wojennej? Jakie były „pośmiertne” losy rysunków?. Temat książki jest frapujący. Roman Kramsztyk był jednym z niewielu – spośród tych artystów malarzy uwięzionych przez Niemców w gettach lub obozach – którzy intensywnie, systematycznie i artystycznie rejestrowali otaczającą ich tragiczną rzeczywistość Żydów skazanych na zagładę. Rysował portrety, sceny zbiorowe, życie ulicy, typy ludzkie. Ten dokumentacyjny, artystyczny dorobek Kramsztyka z okresu getta wynosi ponad 150 rysunków. 143 prace zinwentaryzowano w pracowni artysty w dniu jego śmierci. Do tej liczby trzeba dodać nieznaną liczbę rysunków, które artysta co jakiś czas przekazywał na stronę „aryjską”, oraz te z portretów różnych osobistości z getta, które osoby sportretowane zatrzymały do swojej dyspozycji.
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again