Indeks.

Wybrana bibliografia na stronach 221-234.

Streszczenie: What is 'performance drawing'? When does a drawing turn into a performance? Is the act of drawing in itself a performative process, whether a viewer is present or not? Through conversation, interviews and essays, the authors illuminate these questions, and what it might mean to perform, and what it might mean to draw, in a diverse and expressive contemporary practice since 1945. The term 'performance drawing' first appeared in the subtitle of Catherine de Zegher's Drawing Papers 20: Performance Drawings, in particular with reference to Alison Knowles and Elena del Rivero. In this book, it is used as a trope, and a thread of thinking, to describe a process dedicated to broadening the field of drawing through resourceful practices and cross-disciplinary influence. Featuring a wide range of international artists, this book presents pioneering practitioners, alongside current and emerging artists. The combination of experiences and disciplines in the expanded field has established a vibrant art movement that has been progressively burgeoning in the last few years. The Introduction contextualises the background and identifies contemporary approaches to performance drawing. As a way to embrace the different voices and various lenses in producing this book, the authors combine individual perspectives and critical methodology in the five chapters. While embedded in ephemerality and immediacy, the themes encompass body and energy, time and motion, light and space, imagined and observed, demonstrating how drawing can act as a performative tool. The dynamic interaction leads to a collective understanding of the term, performance drawing, and addresses the key developments and future directions of this applied drawing process.

Streszczenie: Czym jest „rysunek performatywny”? Kiedy rysunek staje się performansem? Czy samo rysowanie jest procesem performatywnym, niezależnie od tego, czy obecny jest widz? Poprzez rozmowy, wywiady i eseje autorzy wyjaśniają te pytania oraz wyjaśniają, co może oznaczać performans i co może oznaczać rysowanie w różnorodnej i ekspresyjnej praktyce współczesnej od 1945 roku. Termin „rysunek performatywny” pojawił się po raz pierwszy w podtytule książki Catherine de Zegher Drawing Papers 20: Performance Drawings, w szczególności w odniesieniu do Alison Knowles i Eleny del Rivero. W niniejszej publikacji termin ten jest używany jako trop i wątek myślowy opisujący proces poszerzania dziedziny rysunku poprzez pomysłowe praktyki i wpływy międzydyscyplinarne. Książka ta, przedstawiająca szerokie grono międzynarodowych artystów, prezentuje zarówno pionierów tej dziedziny, jak i artystów współczesnych oraz wschodzących. Połączenie doświadczeń i dyscyplin w rozszerzonej dziedzinie dało początek dynamicznemu ruchowi artystycznemu, który w ostatnich latach stopniowo się rozwija. Wprowadzenie kontekstualizuje tło i identyfikuje współczesne podejścia do rysunku performatywnego. Aby uwzględnić różne głosy i różne punkty widzenia przy tworzeniu tej książki, autorzy połączyli indywidualne perspektywy i metodologię krytyczną w pięciu rozdziałach. Tematyka, osadzona w efemeryczności i bezpośredniości, obejmuje ciało i energię, czas i ruch, światło i przestrzeń, wyobrażone i obserwowane, pokazując, jak rysunek może pełnić rolę narzędzia performatywnego. Dynamiczna interakcja prowadzi do zbiorowego zrozumienia terminu „rysowanie performatywne” i porusza kluczowe zmiany oraz przyszłe kierunki tego stosowanego procesu rysowania. [tłumaczenie maszynowe]