Walter Gropius : człowiek, który zbudował Bauhaus

Książka

W koszyku

Walter Gropius : człowiek, który zbudował Bauhaus / Fiona MacCarthy ; przełożył Jan Dzierzgowski. - Warszawa : Wydawnictwo Filtry, 2021. - 543, [1] strona : fotografie, portrety ; 25 cm.

Autor

MacCarthy Fiona (1949-2020) Autor Dzierzgowski Jan Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura angielska

Temat

Gropius, Ise (1897-1983) Gropius, Walter (1883-1969) Mahler-Werfel, Alma Maria (1879-1964) Bauhaus Architekci niemieccy Bauhaus (nurt w architekturze) Modernizm Architekci Dyrektorki i dyrektorzy szkół Szkolnictwo artystyczne Londyn (Wielka Brytania) Weimar (Niemcy) Dessau (Dessau-Roßlau ; część miasta) Berlin (Niemcy) Stany Zjednoczone Ameryki (USA)

Gatunek

Biografie

Dziedzina i ujęcie

Kultura i sztuka Architektura i budownictwo Historia Nauka i badania

Czytelnia

Architektura

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. B 13742 AR (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Walter Gropius : visionary founder of the Bauhaus, 2019

Uwaga dotycząca bibliografii

Bibliografia, netografia na stronach 478-528. Indeks.

Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca

Streszczenie: Fiona MacCarthy kreśli fascynujący portret artysty, którego architektoniczne wizje znacznie wyprzedzały epokę, w jakiej przyszło mu żyć. Gropius zdawał sobie sprawę, że czasy feudalnego społeczeństwa się kończą: od początku swojej działalności podkreślał konieczność zerwania ze „sztuką salonową”, której jedynym celem jest budowanie statusu bogatych elit. Pragnął, by sztuka spowinowaciła się z architekturą i wzornictwem, wierzył bowiem, że jednym z warunków dobrego samopoczucia jest piękne otoczenie. I że każdy zasługuje na najlepszy design. Także dzieci. Jego głęboko humanistyczne podejście do projektowania wiele zmieniło w świecie, choć w dobie turbokapitalizmu przestało być oczywiste. Gropius uczył, że podstawowymi kryteriami przy planowaniu dużych osiedli, winny być: światło słoneczne, świeże powietrze, spokój, wygoda, zieleń, ogólnie przyjemna atmosfera. Uważał, że lepiej postawić jeden wysoki budynek, zamiast wielu mniejszych, zapobiegając w ten sposób tworzeniu się rozległych przedmieść. Marzył o społeczeństwie, w którym każdy dorosły człowiek miałby swój własny, choćby najmniejszy pokój. Przez rozmieszczenie balkonów, planowanie przestrzeni rekreacyjnych i ścieżek dążył do zapewnienia mieszkańcom szans na nieformalne spotkania „dzięki którym rozwiną się nowe, luźniejsze formy kontaktów międzyludzkich”. Brał też pod uwagę potrzeby kobiet, naciskając, by architektura pomogła im zaoszczędzić czas i energię, a co za tym idzie umożliwiła ekonomiczną i intelektualną emancypację.