Na stronie redakcyjnej: Publikacja recenzowana.

Bibliografia na stronach 281-293. Indeks.

Streszczenie: Książka jest poświęcona jednemu z najciekawszych zjawisk w amerykańskiej sztuce końca XX wieku, znanemu pod nazwą The Pictures Generation, czyli twórczości pokoleniowej grupy artystów, którzy swoje pierwsze znaczące sukcesy artystyczne odnosili w Nowym Jorku na przełomie lat 70. i 80. Dla amerykańskiej sztuki był to czas zwrotu postmodernistycznego. W jego ramach artyści i wspierający ich krytycy dokonali przewartościowań w rozumieniu roli twórcy (w tym także jego stosunku do rynku i instytucji artystycznych) oraz zdefiniowali na nowo artystyczne medium, czyniąc je narzędziem podkradania obrazów i sloganów kultury popularnej po to, by w subwersywny sposób ujawniać ich ideologiczny przekaz. Artyści The Pictures Generation, a wśród nich między innymi Sherrie Levine, Cindy Sherman, Barbara Kruger, Louise Lawler, a także Robert Longo, Jack Goldstein czy David Salle na rozmaite sposoby wykorzystywali obrazy i estetyki obecne w przestrzeni medialnej, zacierając różnice między kulturą wysoką i popularną oraz podważając pewniki modernizmu, takie jak oryginalność, autorstwo, specyfika medium czy autonomia sztuki. Artyści ci, czerpiąc wzorce z doświadczeń konceptualizmu z jednej strony i pop-artu z drugiej, tworzyli sztukę opartą na sprzecznościach i paradoksach, często łączącą krytyczny komentarz na temat kultury późnego kapitalizmu z komercyjną atrakcyjnością. Książka przedstawia najciekawsze dzieła The Pictures Generation na tle towarzyszącego im dyskursu artystycznego i interpretacji autorstwa czołowych amerykańskich krytyków, takich jak Douglas Crimp, Craig Owens, Hal Foster, Benjamin H.D. Buchloh i Thomas Lawson.