Bibliografia, netografia na stronach 348-366. Indeksy.

Streszczenie: Monografia jest cenną i długo oczekiwaną publikacją; pierwszym wydanym w języku polskim opracowaniem dotyczącym tworzyw sztucznych wykorzystywanych w sztukach plastycznych. Powstała z myślą o studentkach i studentach, absolwentkach i absolwentach konserwacji zabytków. Ma na celu ułatwienie rozpoznawania zarówno tworzyw sztucznych obecnych w obiektach sztuki, jak i mechanizmów ich degradacji; będzie pomocna w codziennej praktyce konserwatorskiej. Z powodzeniem może też służyć jako pomoc dla kuratorów zbiorów sztuki współczesnej i obiektów wzornictwa przemysłowego, kolekcjonerów i samych artystów. Pierwsze rozdziały "Tworzyw sztucznych w sztukach wizualnych" mają charakter kompendium wiedzy - obejmują zagadnienia historyczne, klasyfikację tworzyw sztucznych, aspekty technologiczne i problematykę związaną z degradacją tych materiałów. Autorka opisała również dokładnie problematykę przechowywania i ekspozycji obiektów wykonanych z tworzyw sztucznych. W ostatniej części przedstawione są wyniki badań technologicznych ośmiu prac autorstwa wybitnych polskich artystów: manekiny z "Umarłej klasy" Tadeusza Kantora z 1975 i 1989 roku, Mały rocznik statystyczny I Jana Tarasina, Nowotwory uosobione i Popiersie bez głowy Aliny Szapocznikow, Arbeitsplatz Mirosława Bałki oraz Guma, Almech i Burłacy Pawła Althamera. Przedstawiono ich historię, inspiracje artystów, proces twórczy, ikonografię, formę i funkcje prac, a następnie wnioski płynące z badań identyfikujących materiały. Na tej podstawie określono materiały, technikę i technologię wykonania danej pracy lub cyklów prac. Opierając się na archiwaliach, dokumentach muzealnych, informacjach zdobytych podczas wywiadów z artystami, ich współpracownikami i pracownikami instytucji kultury, które są obecnie właścicielami obiektów oraz na analizie wizualnej, określono stan zachowania i przyczyny zniszczeń.

Streszczenie w języku angielskim.