42663
Brak okładki
Książka
W koszyku
Pliki multimedialne:
Status dostępności:
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. RP 2680 (1 egz.)
Strefa uwag:
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Streszczenie: Działania Mierzickiego sytuują się pomiędzy dwoma biegunami [zatrzymywanie przedmiotu w obszarze sztuki lub wtapianie w krajobraz miejsca]. Z pewnością nie oddaje on rzeczy w bezwzględne władanie miejsca/kontekstu, co zresztą byłoby trudne w warunkach galeryjnych. Nie fetyszyzuje również przedmiotów poprzez doklejanie im wiecznej etykietki ädzieło sztukiö. Za to można odnieść wrażenie jakby tylko pożyczał je na wystawę z ich änormalnegoö świata, choć podkreślić w tym miejscu należy, że nie zawsze to wrażenie pokrywa się z prawdą. Symptomatyczne jest, że rzeczy obdarzone głębokim sensem na wystawie wracają potem do śmietnika codzienności. Gdyby przewołać heideggerowską opozycję pomiędzy dziełem sztuki i narzędziem, to obiekty Marcina Mierzickiego z łatwością przeistaczają się w narzędzia: mogą zostać użyte (zużyte) zgodnie z funkcją, dla której zostały wyprodukowane, jak również są w pewnym sensie używane przez samego artystę. Słusznie byłoby także powiedzieć, że są one traktowane jak REKWIZYTY, które jeszcze kiedyś mogą posłużyć do zmaterializowania jakichś treści i to niekoniecznie za każdym razem tych samych. Podczas gdy obiektowa część wystawy wraca do rekwizytorni, czekając na ponowne ożywienie (które najczęściej nigdy nie następuje), dzieło sytuuje się gdzie indziej: gdzieś pomiędzy konceptem artysty, doświadczeniem odbiorcy, kontekstem a swoim materialnym horyzontem, nigdy nie zawierając się całkowicie w żadnej z tych sfer.
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej