Streszczenie: Wystawa Oswajanie modernizmu, której koncepcję opracowała kuratorka KUMU Tiina Abel, jest pierwszą w powojennej Polsce tak obszerną prezentacją dokonań estońskiej sceny artystycznej przełomu wieków XIX i XX oraz dwudziestolecia międzywojennego. Dwie przestronne sale Gmachu Głównego Muzeum Narodowego w Szczecinie wypełnią obrazy, rzeźby, rysunki, grafiki i fotografie, reprezentujące najważniejsze kierunki artystyczne rodzącej się nowoczesności É od recepcji impresjonizmu po neorealizm lat 30. Ponad 120 dzieł ukaże wielonurtowość poszukiwań ideowych i formalnych: obok swoistych prób stworzenia stylu narodowego i przykładów inspiracji kosmopolitycznymi pomysłami awangardy eksponowane będą prace analogiczne do działań polskich kolorystów i przedstawicieli szkoły warszawskiej. W grupie 40 mistrzów sztuki estońskiej znajdą się najgłośniejsze nazwiska generacji, jak Kristjan Raud, Nikolai Triik, Konrad Mägi, Anton Starkopf, ceniony w II RP Eduard Wiiralt czy Johannes Greenberg, będący kuratorem ostatniego pokazu sztuki estońskiej w Warszawie i Krakowie w 1939 roku. Choć wszyscy ci artyści wystawiali niegdyś także w Polsce, to ich sztuka uległa do dziś w naszym kraju niemal całkowitemu zapomnieniu. Zasypanie tej przepaści stanowi cel ekspozycji szczecińskiej, którą podzielono na dziesięć części: 1. Przełom wieków 2. Odkrywanie modernizmu 3. Awangardowe inspiracje 4. Pożądanie i rozpacz 5. Człowiek nowoczesny 6. Światło i kolor 7. Modernizowanie realizmu 8. Powrót hedonizmu 9. Autorefleksje I: Karykatura 10. Autorefleksje II: Fotografia