42661
Status dostępności:
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. B 13201 MA (1 egz.)
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Indeks.
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Streszczenie: Giorgio de Chirico was one of the most controversial and consequential artists of the twentieth century—a key member of the Paris avant-garde, he was a major influence on other artists, especially the nascent surrealists. His repertoire of motifs—empty arcades, elongated shadows, mannequins, trains—created images of forlorn emptiness that became iconic. Artists inspired by de Chirico’s early work include Yves Tanguy, Pablo Picasso, Max Ernst, Salvador Dalí, and René Magritte. His influence also extended beyond painting and included writers and poets Guillaume Apollinaire, André Breton, John Ashbery, and Sylvia Plath, filmmakers Jacques Prévert and Michelangelo Antonioni, and even David Bowie, who admired de Chirico’s genderless tailors’ dummies that inspired his music videos. After the Great War, he turned toward neoclassicism and bitterly fell out with the surrealists and the mainstream modernist movement—in the process, becoming an outspoken outsider of the art world. This in-depth examination of the artist’s life and work by the world’s foremost de Chirico authority is based on new archival research and offers a fresh view of de Chirico’s relationship with surrealism, fascism, forgery, and the European avant-gardes.
Streszczenie: Giorgio de Chirico był jednym z najbardziej wpływowych artystów XX wieku - kluczowy członek paryskiej awangardy, miał duży wpływ na innych artystów, zwłaszcza wschodzących surrealistów. Jego repertuar motywów - puste arkady, wydłużone cienie, manekiny, pociągi - tworzył wyobrażenia pustki, która stała się ikoniczna. Artyści zainspirowani wczesnymi pracami de Chirico to Yves Tanguy, Pablo Picasso, Max Ernst, Salvador Dalí i René Magritte. Jego wpływ wykraczał również poza malarstwo i obejmował pisarzy i poetów Guillaume'a Apollinaire'a, André Bretona, Johna Ashbery'ego i Sylvię Plath, filmowców Jacquesa Préverta i Michelangelo Antonioniego, a nawet Davida Bowiego, który podziwiał bezpłciowe manekiny krawieckie de Chirico, które zainspirowały jego teledyski. Po Wielkiej Wojnie zwrócił się w stronę neoklasycyzmu i zerwał z surrealistami i głównym nurtem modernistycznym, stając się tym samym wyrazistym outsiderem świata sztuki. Niniejsza publikacja to dogłębne badanie życia i twórczości artysty, opierająca się na nowych badaniach archiwalnych i oferująca świeże spojrzenie na relacje de Chirico z surrealizmem, faszyzmem, fałszerstwem i europejską awangardą. [tłumaczenie maszynowe]
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej