42770
Książka
W koszyku
Status dostępności:
Wypożyczalnia Główna
Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. B 13438 (1 egz.)
Długość kolejki oczekujących: 2.
Strefa uwag:
Uwaga dotycząca bibliografii
Indeks.
Bibliografia strony 181-185.
Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca
Streszczenie: The pandemic has once again made us more aware of the fragility of life and the importance of being able to properly mourn the dead. Dramaturg Guy Cools has been researching laments and other rituals of mourning. He is particularly interested in how the emotions of loss need to be externalized. The laments are a formal device, used in many cultures to express and contain the emotions of grief. In a poetic, meandering, personal way Cools explores cultural habits, traditions, rituals, and artists’ performances. His narrative looks into many forms of laments: literary, anthropological, philosophical, and in contemporary art practices. The latter part delves into artistic strategies to address or embody mourning: dialogical strategies that deal with personal losses; collective mourning rituals and how they invite communities to witness these losses; contemporary examples of laments that are not only used to dialogue with the dead but also to communicate with loved ones who are absent because of migration or exile; a very specific form of mourning that occurs when we grieve for the unrealized potential of a child’s unlived life, including that of an unborn child. And finally, the very recent phenomenon of lamenting not just the losses of the past, but also the loss of a future.
Streszczenie: Pandemia po raz kolejny uświadomiła nam kruchość życia i znaczenie możliwości właściwego opłakiwania zmarłych. Dramaturg Guy Cools badał lamenty i inne rytuały żałoby. Szczególnie interesuje go to, w jaki sposób emocje związane ze stratą muszą zostać uzewnętrznione. Lamenty są formalnym narzędziem, używanym w wielu kulturach do wyrażania i powstrzymywania emocji żałoby. W poetycki, meandrujący, osobisty sposób Cools bada kulturowe zwyczaje, tradycje, rytuały i występy artystów. Jego narracja przygląda się wielu formom lamentów: literackim, antropologicznym, filozoficznym i we współczesnych praktykach artystycznych. W drugiej części zagłębia się w strategie artystyczne mające na celu zajęcie się lub ucieleśnienie żałoby: strategie dialogiczne, które radzą sobie z osobistymi stratami; zbiorowe rytuały żałobne i sposób, w jaki zapraszają społeczności do bycia świadkami tych strat; współczesne przykłady lamentów, które są wykorzystywane nie tylko do dialogu ze zmarłymi, ale także do komunikowania się z bliskimi, którzy są nieobecni z powodu migracji lub wygnania; bardzo specyficzna forma żałoby, która pojawia się, gdy opłakujemy niezrealizowany potencjał życia dziecka, w tym nienarodzonego dziecka. I wreszcie, bardzo niedawne zjawisko opłakiwania nie tylko strat z przeszłości, ale także utraty przyszłości. [tłumaczenie maszynowe]
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej