Wystawa: Dom Norymberski w Krakowie, 2023.

Streszczenie: Dla Marty Bożyk, współczesnej graficzki, Ołtarz Mariacki, autorstwa Wita Stwosza, stał się pretekstem do snucia na poły autobiograficznej opowieści. Rodowita krakowianka, dorastająca w kilkupokoleniowej, artystycznej rodzinie, z twórczością Wita Stwosza stykała się od dzieciństwa. Po latach wpadł jej w ręce album z doskonałymi czarno-białymi fotografiami Stanisława Kolowcy, stanowiącymi dokumentację prac konserwatorskich ołtarza z lat 30. i 50. To właśnie ten album i możliwość śledzenia na bieżąco, aktualnych działań konserwatorów, pracujących nad przywróceniem ołtarzowi dawnej świetności, stało się bezpośrednim impulsem do podjęcia przez nią tematu. W wyobraźni artystki, potężna szafa Ołtarza Mariackiego skojarzyła się ze scenograficznymi modelami, niewielkich rozmiarów pudełkami, przygotowywanymi przez jej dziadka, scenografa Eugeniusza Bożyka, które w dzieciństwie oglądała w jego pracowni. Z kolei papierowe wycinanki, ukazujące motywy roślinne i zwierzęce, eksponowane tak, że przenika przez nie światło, stanowią czytelną aluzję do twórczości witrażowej, uprawianej z powodzeniem zarówno przez babcię artystki Helenę Papee-Bożyk jak i przez nią samą. Ażurowe formy przywodzą więc z jednej strony skojarzenia z malarstwem witrażowym, dekoracyjnymi detalami gotyckiej architektury, jak i będącej od dawna przedmiotem fascynacji Marty sztuką Dalekiego Wschodu. Artystka pochyla się zatem z czułością nad tym, co na pierwszy rzut oka jest niewidoczne w nastawie ołtarzowej, interesują ją bowiem bohaterowie drugiego planu: rośliny, zwierzęta, fragmenty krajobrazu i architektury. Co ciekawe, świadomie zrezygnowała z przedstawień figuralnych, ciało występuje u niej jedynie jako pars pro toto, reprezentowane choćby przez skłębione draperie. (Agnieszka Jankowska-Marzec, fragment tekstu kuratorskiego)

Projekt współfinansowany ze środków zadania badawczego o2G prowadzonego na Wydziale Grafiki ASP im. Jana Matejki w Krakowie