Ocena i profilaktyka zagrożeń hydrologicznych dla obiektów oraz zespołów zabytkowych w aspekcie ograniczania negatywnego wpływu zmian klimatycznych i antropopresji

Książka

E-book

W koszyku

Nowość od: 21.08.2024

Ocena i profilaktyka zagrożeń hydrologicznych dla obiektów oraz zespołów zabytkowych w aspekcie ograniczania negatywnego wpływu zmian klimatycznych i antropopresji / redakcja Monika Bogdanowska, Mariusz Czop ; zespół autorski Monika Bogdanowska, Mariusz Czop, Dominika Kusnierz-Krupa, Jerzy Poleski, Anna Bojęś-Białasik, Łukasz Bednarz, Wojciech Bobek, Roman Paruch. - Warszawa : Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2023. - 24 strony ; 31 cm.

Temat: Konserwacja i restauracja zabytków ; Hydrologia ; Antropopresja ; Zmiany klimatyczne ; Opracowanie

Spis treści ; Wersja elektroniczna (PDF)

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. C 11241 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Na stronie redakcyjnej błędne imię autora wymienionego w zespole autorskim: Jerzy Poleski zamiast Jacek Poleski.

Adnotacja wyjaśniająca lub analiza wskazująca

Streszczenie: W wyniku zmian klimatu (ekstremalnie wysokich temperatur, długotrwałych susz, nagłych i nawalnych opadów, podtopień itd.) oraz presji inwestycyjnej na obszarach historycznych rośnie liczba zagrożeń hydrologicznych budynków i zespołów zabytkowych. Zasada restaurare et conservare est novam vitam dare mówi, że restauracja i konserwacja jest dawaniem nowego życia, ale podstawową zasadą postępowania z dziedzictwem jest stosowana w medycynie reguła przezorności primum non nocere – przede wszystkim nie szkodzić. Przedstawione w poniższej broszurze rekomendacje ograniczające negatywny wpływ zmian klimatycznych i antropopresji na zabytki wynikają z aktualnej interdyscyplinarnej wiedzy dotyczącej historycznych obszarów zurbanizowanych oraz zachodzących w ich obrębie procesów hydrologicznych – zarówno o charakterze naturalnym, jak i antropogenicznym. Rekomendacje, choć kierowane do służb konserwatorskich, uwzględniają wieloaspektowe współdziałanie różnych podmiotów nakierowane na ochronę dobra wspólnego, jakim są zabytki, i włączają do współpracy na rzecz zapobiegania negatywnym zjawiskom zarówno samorządy, jak i przedsiębiorców czy środowiska naukowe. Służby konserwatorskie w ramach swych działań mogą – i powinny – inicjować współpracę między podmiotami oraz wskazywać optymalne rozwiązania projektowe, których celem jest bezpieczeństwo dziedzictwa narodowego.